Opinie DNV: twee sporen Door Paul F. van der Heijden tiermakers, met voorstellen om de FNV om te vormen tot DNV (De Nieuwe Vakbeweging, een werktitel die later nog kan veranderen). Het stuk en de discussie erover hebben vooral de organisatiestructuur van de FNV als onderwerp. Dat is belangrijk, zeker tegen de achtergrond van de gebeurtenissen die zich de laatste jaren hebben voltrokken bij ’s lands grootste vakcentrale. Het is duidelijk geworden dat Klijnsma veel ziet in het scheppen van één nieuwe organisatie, waarvan de voorzitter ‘door het volk’ O p de Dag van de Arbeid kwam Jetta Klijnsma, samen met haar kwarvoor vier jaar wordt gekozen, via internet. Het is een methode die eerder met succes bij andere maatschappelijke organisaties werd toegepast. DNV krijgt dan een parlement van honderd leden waar de belangrijke beslissingen worden voorgelegd en genomen. Het is niet zo dat de bonden met de grootste achterban in het parlement ook de grootste fracties zullen hebben, want dat is gebleken niet goed te werken. Hoe de ongeveer 1,3 miljoen leden van de huidige FNV zich dan wél gaan organiseren is nog niet helemaal duidelijk. Het is een belangrijk discussiepunt in de periode tot 23 juni. Klijnsma bepleit vrijheid voor de leden: die kunnen zich sectorsgewijs, beroepsgewijs of anderszins organiseren. Natuurlijk moet uiteindelijk wel helder zijn wie de cao voor de werkvloer gaat afsluiten en voor wie dan precies. Het is duidelijk dat er veel meer aandacht moet komen voor de werkvloer en voor de belangen van de mensen/leden die daar werken. Dat moet zijn weerslag hebben op de organisatiewijze van DNV. Dat is, zou ik zeggen, het ene spoor. Het andere spoor blijft overleg voeren in Den Haag. Met het mandaat van de door de achterban gekozen voorzitter wordt een sterke stem verwacht om aan de overlegtafels in Den Haag de belangen van DNV te behartigen. In dat overleg zal de voorzitter altijd een zekere ruimte moeten hebben om tot afspraken te komen met de andere partijen, werkgevers en overheid. Zonder die ruimte valt er moeilijk te onderhandelen. Bij heel belangrijke onderwerpen bestaat de mogelijkheid om de gekozen oplossing via een referendum aan de achterban voor te leggen, zoals ook Klijnsma voorstelt. Maar de achterban zou wel bereid moeten zijn om de voorzitter de ruimte te geven, binnen bepaalde kaders uiteraard, om tot uitruil of compromis te komen. Het alternatief is dat er géén afspraken meer gemaakt worden op dat niveau, en dat er alle ruimte blijft voor ministers en Tweede Kamer om zelf Mens en reorganisatie F Door Sjef Stoop lexibilisering van de arbeidsmarkt is de politieke mantra van een flink deel van het politieke spectrum in Nederland geworden. Dat betekent in de eerste plaats dat mensen makkelijker ontslagen moeten kunnen worden. Dat schijnt goed te zijn. Blijkbaar doet het er niet toe dat de Nederlandse arbeidsmarkt relatief gezien helemaal niet zo afgeschermd is, zoals 8 ■ OR informatie 6 | juni 2012 beslissingen te nemen. De uitkomsten daarvan zijn dikwijls ongewis. Tweesporenbeleid lijkt mij goed werkbaar Mij lijkt een tweesporenbeleid voor DNV heel goed werkbaar. Zowel je belangen verdedigen aan de Haagse tafels, als de achterban bedienen in bedrijven en instellingen met cao’s, met professionele kennis op het gebied van arbeidsomstandigheden en arbeidsvoorwaarden, met ondersteuning voor ondernemingsraden et cetera. En natuurlijk met oog voor veranderingen en nieuwe ontwikkelingen die zich altijd weer voordoen op het gebied van de arbeidsmarkt, de arbeidsverhoudingen en in de wereld van het werk. Ook in een wereld waar sociale media, vluchtige retoriek, individualisering en solidariteitsgebrek bestaan, moet het mogelijk zijn een zinvol tweesporenbeleid tot uitvoering te brengen. Paul F. van der Heijden is hoogleraar Internationaal Arbeidsrecht. blijkt uit OECD-cijfers. De OECD meet dit via de zogenaamde employment protection index. Ons land scoort daarin precies gemiddeld. Natuurlijk zijn er landen waar het makkelijker is om mensen op straat te zetten, zoals het Verenigd Koninkrijk. De vraag is echter of die landen er beter aan toe zijn. Wie op een winterse dag met de trein van Manchester naar Leeds rijdt, is niet geneigd daar ‘ja’ op te antwoorden. En als je daar vervolgens op een Eor-vergadering van een technisch bedrijf hoort dat het bedrijf in Engeland een half jaar terug een grote groep werknemers heeft ontslagen en nu met een personeelstekort zit, groeit het geloof in het nut van een rem op ontslagprocedures. Maar het pijnlijkst aan deze hele discussie vind ik dat nauwelijks meer te merken is dat het over mensen gaat. Ook bij het werk in de mdezeggenschap wordt dat soms vergeten. Dan ga je bij een bedrijfssluiting bijvoorbeeld zo op in de (on-) mogelijkheid van alternatieven, dat je de noodzaak van simpele morele steun vergeet. Ik maakte dat zelf vorig jaar mee in een klein stadje in Noorwegen, @informatief www.orinformatie.nl Pagina 7

Pagina 9

Scoor meer met een webshop in uw vakbladen. Velen gingen u voor en publiceerden catalogussen online.

OR informatie juni 2012 Lees publicatie 26Home