Maar de meeste gaan toch door met hun oude praktijken. Volgens PriceWaterhouseCoopers lukt het bedrijven die een mvo-beleid hebben in bijna de helft van de gevallen niet om die doelstellingen te integreren in hun bedrijfseconomische doelen. Maatschappelijk verantwoord ondernemen staat dus goeddeels los van he t bedrijfsproces. Niet voor niets heeft Frank Heemskerk, staatssecretaris van Economische Zaken, zijn teleurstelling geuit over de ger inge voortgang die op dit terrein is geboekt. Op dit moment onderzoekt hij dan ook of Nederlandse Het is meer dan een aardig speeltje moederbedrijven in ons land aansprakelijk kunnen worden gesteld voor schendingen van internationaal erkende mensenrechten en arbeids- en milieunormen door hun buitenlandse dochters. Over het algemeen ben ik erg voorstander van de filosofie van ‘alle beetjes helpen’. Maar soms moet je dingen gewoon grondig aanpakken. Anders dreigt mvo iets te worden waar de meeste mensen schouderophalend aan voorbij zullen gaan. Om dat te voorkomen moeten we als eerste het kaf van het koren scheiden. Controleren dat bedrijven ook doen wat ze zeggen, is daarbij van groot belang. Controle vanuit onafhankelijke partijen, zoals de Multi Stake holder-Initiatieven die onder meer bestaan in de bosbouw, visserij en kledingsector en waaraan momenteel wordt gewerkt in de elektronicasector. Ook de medezeggenschap zou daar een rol moeten opeisen. Zeker als het gaat om het garanderen van de basisrechten van werknemers bij dochterbedrijven en toeleveranciers in ontwikkelingslanden. Een aantal Eor’s heeft dit thema al geagendeerd. Zo heeft een Eor succesvol gepleit voor deelname van hun bedrijf aan Global Compact, een initiatief van de VN. Een goed mvo-beleid moet aan minstens drie eisen voldoen. Ten eerste moet het zich niet beperken Gebaseerd op vertrouwen Door Hermie van Ommeren I n HP/De Tijd stond een artikel over de geringe animo om gemeenteraadslid te willen worden. Het trok mijn aandacht. Een raadslid doet het werk naast zijn normale weektaak en kan hooguit wat uurtjes vrij nemen om raadswerkzaamheden te verrichten. Ik zit nu bijna vier jaar in de gemeenteraad en kan vertellen dat het een heel bijzondere activiteit is. Omdat ik lid ben van een landelijke partij, heb ik een interne opleiding kunnen volgen. Daarnaast krijg ik ook veel ondersteuning vanuit het netwerk dat ik gedurende de jaren voorafgaand aan de raadsperiode heb www.orinformatie.nl opgebouwd. De raadsleden die voor een lokale groepering in de raad zitten, hebben dat vaak niet. Voor leden van de gemeenteraad worden algemene opleidingsactiviteiten aangeboden, maar het valt niet mee om deze opleidingen te gaan doen als je al in de raad bent gekozen. Vanaf dag één gaat het werk met een sneltreinvaart voort. Elke maand een raadsvergadering met een grote verscheidenheid aan onderwerpen, waarover je op zijn minst op hoofdlijnen een mening moet hebben. Dat is best lastig, want juist op de details vinden de discussies plaats, ook vanuit de inwoners. Zij benaderen raadsleden zelden over grote strategische onderwerpen, maar wel over die boom die wordt gekapt, of dat lelijke gebouw of die straatmuzikant die de hele dag hetzelfde deuntje voor de deur zingt. Ook wil ieder raadslid graag een initiatiefvoorstel indienen, zodat er iets concreets op je conto kan worden geschreven. Als je daar aan begint, dan haal je helemaal wat op de hals. Heel boeiend is het werk, dat is zeker, maar het is ook een zware taak met veel verantwoordelijkheid die je alleen kunt baseren op vertrouwen. Ik denk dat dit vertrouwen de reden is waarom mensen geen interesse te hebben in het raadslidmaatschap. Hoe kun je verantwoordelijkheid dragen voor beslissingen over zaken waarvan je niet het naadje van de kous kent? Dat kan alleen als je vertrouwen hebt in de mensen die het uitvoeren, vertrouwen in je eigen inzicht. En juist dat vertrouwen ontbreekt nogal eens in onze tijd. Het ontbreekt soms ook in bedrijven. Ik heb het gezien bij de ondernemingsraden die ik heb ondersteund. Een or en een bestuurder die elkaar vertrouwen komen tot goed overleg. Bestuurders en or’s die elkaar zien als eigenheimers die een eigen belang nastreden, hebben geen vertrouwen in elkaar. Ze kunnen overleggen, maar er komt nooit iets goeds uit. Een leuk element van het gemeenEen taak met veel verantwoordelijkheid teraadslid zijn is tot mijn verbazing het canvassen (bij mensen aanbellen en praten over wat ze verwachten van de politiek). Het lijkt wat eng om zomaar bij mensen aan de deur te staan en hen ‘lastig te vallen’ over politiek. Het blijkt echter dé kans voor de politicus om ook eens met tevreden inwoners te spreken. Inwoners die het leuk vinden in de gemeente, die hun eigen buurt als plezierig ervaren en die zich niet ergeren aan het nieuwbouwproject in de buurt. Dergelijke in woners rekenen erop dat men rekening houdt met hun belang als ze dat naar voren brengen, die mensen hebben vertrouwen in de overheid. Deze mensen zijn goud waard en als raadslid wil je staan voor een bestuur dat het vertrouwen van inwoners niet beschaamt. Hermie van Ommeren is fractievoorzitter van de PVDA in ’s-Hertogenbosch en raadsadviseur/plaatsvervangend griffier van de gemeente Geldermalsen OR informatie 1/2 | januari/februari 2010 ■ 9 tot een paar makkelijk haalbare doelstellingen. Een bedrijf moet zowel op het gebied van milieu als op het gebied van arbeids- en mensenrechten naar duurzame verbetering streven, zowel binnen het eigen bedrijf als in de keten waar het deel van uitmaakt. Ten tweede moeten andere partijen (stakeholders) betrokken worden. En ten derde moet controleerbaar zijn wat de inspanningen en resultaten van het mvo-beleid zijn. Zonder deze drie principes blijft mvo vooral een aardig speeltje voor communicatieadviseurs en consultants. Sjef Stoop is trainer/consultant bij EOR Services van FNV Formaat Pagina 8

Pagina 10

Voor edities, online sportbladen en weekbladen zie het Online Touch content management beheersysteem systeem. Met de mogelijkheid voor een webshop in uw verenigingsbladen.

OR informatie, januari/februari 2010 Lees publicatie 12Home