- n. rd en n r- - an ijm . r e - net r lid - et et de j kt - .nl Gaan we ten onder aan papadagen? Door Elske ter Veld J aren geleden zou het werkelijk ondenkbaar zijn geweest dat mannen hun baan voor een tijdje vaarwel zouden zeggen. Nu ligt dat anders. Zelfs politici geven aan dat ze de combinatie van gezin en werk niet goed kunnen maken. Het is al bijna 20 jaar gelden dat de OESO een rapport uitbracht over ‘de nieuwe werknemer’. Die werknemer zou, zo was de verwachting, steeds vaker eisen dat betaald werk kan worden ingepast in het totale bestaan. De voorspelling gaf aan dat mensen delen van hun leven zouden kiezen voor voltijdswerken en dat zouden willen afwisselen met periodes van deeltijdwerk of wellicht niet deelnemen aan betaald werk. Toen nog waren het vooral vrouwen die kozen voor een dergelijk wisselend arbeidspatroon. Nu komt het dus bij beide seksen voor, maar de regelgeving is er totaal niet op ingesteld. Tegenwoordig werken vrouwen massaal buitenshuis, maar wel met een flexibel arbeidsleven en een verbrokkeld pensioen tot gevolg. In dat opzicht is er nog niet heel veel veranderd. Vroeger bleef de carriere van veel vrouwen achter en was er veelal sprake van ongelijke beloning omdat bijna iedereen er toch van uitging dat als het er echt op aankomt vrouwen de prioriteit thuis legden. Ik kon in het verleden amper een hypotheek krijgen omdat ik toch zou stoppen met werken als er kinderen kwamen. Tegenwoordig moet je als vrouw wel blijven werken om de hypotheek te kunnen betalen. Het is duidelijk. Voorlopig is de keuze om tijdelijk te stoppen of minder te werken vooral beschikbaar voor mannen waarvan de partner bereid en in staat is de taak van inkomensverwerving op zich te nemen. Of voor hen die ook met een naar tijdsduur korte arbeidsinspanning toch voor voldoende geld te zorgen. Het is dus een keuze die openstaat voor een beperkte groep. De kans dat met twee ouders, beide werkend in deeltijd, een gezinsinkomen bijeen wordt gesprokkeld, is niet groot. Het risico dat beiden met een enorm pensioengat komen te zitten, is echter niet aanlokkelijk. Het moet dus ook anders. We zullen tot veranderingen moeten komen in de inkomensbescherming ten tijde van het niet-werken. Vooral pensioen wordt een belangrijk issue. Langer doorwerken is daarbij noodzakelijk. Niet een leven van 40 jaar werken en 30 jaar niets doen om van het pensioen te genieten. Maar een spreiding van betaald werk over een langere periode van het leven, met tussentijdse periodes van minder of korter werken. Vanuit die invalshoek is AOW en pensioen op 65 dus Jaren geleden was het ondenkbaar geweest absurd. Eindlonen bij pensioen zijn dan geheel uit de tijd. Het zijn allemaal regels die uitgaan van een fictieve levensinvulling die bij mannen vroeger gebruikelijk was. De levensloopregeling is nog maar het begin van de enorme verandering die steeds vaker wordt gewenst. We moeten nieuwe vormen vinden waarbij werken en inkomen verwerven niet in die beperkte tijd van het leven worden opgepropt. Want wat heb je eraan dat je alle tijd van de wereld hebt voor je kleinkinderen, maar dat je het volwassen worden van je eigen kinderen niet eens hebt kunnen meemaken. Of als je als vader niemand meer bent geweest dan die man die op zondag het vlees kwam snijden. Elske ter Veld is oud-staatssecretaris van SZW, voormalig Eerste en Tweede Kamerlid voor de PvdA en zelfstandig adviseur. den. Boven dien is het gevaarlijkste werk dat ik doe gaatjes perforeren in onderzoeksrapporten. Maar ook ongevraagd wil ik wel de degens kruisen met Alerta. Ik vind het namelijk niks, zo’n campagne. De doelgroep is vast in de ban van Alerta’s schoonheid. Ik ben zelf ook jong geweest, dus ik snap dat wel. Maar of daarmee het beoogde effect wordt bereikt, waag ik te betwijfelen. Door het inzetten van een mooie meid op een poster wordt de aandacht juist afgeleid. Af en toe steels uit de ooghoeken een verholen blik op Alerta… ik denk dat het de aandacht voor de veiligheid over het www.orinformatie.nl algemeen niet ten goede komt. Sterker nog, waarschijnlijk gaan de hormonen extra opspelen, met jongensachtige bravoure tot gevolg. Nog afgezien van de vraag of de campagne effectief is, of zelfs verantwoord met het oog op de seksualisering van de w e rkvloer , zendt de campagne een in mijn ogen kwalijke boodschap uit: helaas zit ik niet 24 uur per dag op je schouder. Let daarom altijd zelf heel goed op tijdens je werk. De impliciete boodschap is: wie het slachtoffer is van een Af en toe een verholen blik op Alerta... arbeids ongeval, heeft kennelijk niet goed opgelet. Eén van de tips luidt: laat je niet afleiden tijdens het werk. Ongeval? Had je je maar niet moeten laten afleiden. Momenten van onoplettendheid zijn echter onvermijdelijk. Zelfs beschermengelen zijn niet altijd scherp, zoals bevallige Alerta zelf erkent. Werk nooit gehaast, nog zo één. Volkomen losgezongen van de realiteit: 40 procent van de werknemers werkt vaak of altijd onder hoge tijdsdruk en met deadlines. De zweep wordt er dusdanig overheen gelegd dat die oproep bijkans bespottelijk te noemen is. Het is mijns inziens toch vooral aan de werkgever om ervoor te zorgen dat de werkdruk niet overmatig hoog oploopt, de werkplek overzichtelijk is en de werkomstandigheden veilig zijn. Natuur lijk hoort goede voorlichting ook thuis in de aanpak voor een veilige en gezonde werkplek. Maar een alerte leiding ge vende legt aanmerkelijk meer gewicht in de schaal dan een bordkartonnen beschermengel. Jan Popma is senior-onderzoeker bij het Hugo Sinzheimer Instituut OR informatie 5 | mei 2010 ■ 9 Pagina 56
Pagina 58Heeft u een reclamefolder, you can flip of web lesmateriaal? Gebruik Online Touch: clubmagazine van papier naar digitaal converteren.
OR informatie, mei 2010 Lees publicatie 15Home