Or in beeld Bittere strijd van or Stichting Kinderopvang Barendrecht Verbijsterd en geïntimideerd De or van de Stichting Kinderopvang Barendrecht (SKB) was niet ontevreden over de nieuwe directeur. De Raad van Toezicht was echter een andere mening toegedaan en wilde hem ontslaan. De verbijsterde or zag zich gedwongen tot een juridische strijd die doorging tot bij de ondernemingskamer. Door Arjo van der Gaag ■ Frisse wind ■ Vaagheid troef ■ Verrassende wending O r-voorzitter Karin Steegmans en vice-voorzitter Lenie Hoek zijn bij Stichting Kinderopvang Barendrecht (SKB) echt de mensen van de werkvloer. En in die drukke dagelijkse praktijk hebben ze nog tijd over voor de medezeggenschap bij de organisatie met driehonderd medewerkers die verantwoordelijk zijn voor de opvang van tweeduizend kinderen. De or was eigenlijk wel tevreden. Een nieuwe directeur, Hans Elzinga, liet na zijn aanstelling zo’n twee jaar geleden een frisse wind door de organisatie waaien. Hij professionaliseerde processen en had daarmee niet alleen de or, maar ook het managementteam achter zich. Het kwam dan ook als een donderslag bij heldere hemel toen Elzinga vorig jaar mei meedeelde dat de Raad van Toezicht hem per onmiddellijk wilde ontslaan. Een reden werd niet opgegeven. De ongeruste or vroeg de Raad van Toezicht om uitleg. Aangezien er niets op het functioneren van de directeur viel aan te merken, maakten de or-leden zich grote zorgen. Financiële toestanden? Gedoe met kinderen, of leidsters? Steegmans: ‘Wij zijn die avond ingegaan met het idee dat de lijken uit de kast zouden vallen. Maar er kwam niets, ook al had de directeur laten weten dat wat hem betreft alles op tafel mocht. Wij moesten de toezichthouders maar geloven, 16 ■ OR informatie 09 | september 2010 er waren gegronde redenen en uit oogpunt van privacy en het belang van de stichting wilde men er niets meer over zeggen.’ Professionalisering ‘Wij moesten de toezichthouders maar geloven; er waren gegronde redenen’ Tot op de dag van vandaag heeft de or alleen maar vermoedens over de achtergronden van het ontslag. In de periode voor het aantreden van de nieuwe directeur had het bestuur een directere bemoeienis met de gang zaken. Men liep in en uit, bemoeide zich met het opstellen van de begroting en tal van details. In de ogen van de or pakte de nieuwe directeur het professioneler aan. Hij achtte het verstandiger om een Raad van Toezicht te benoemen die wat meer op afstand stond, waarbij hij zelf ging optreden als directeurbestuurder. Het bestuur ging met de verandering akkoord, de leden bleven aan, maar nu als toezichthouders. ‘Wij denken dat het de Raad van Toezicht irriteerde dat hij minder informatie kreeg. Dat is ook de enige reden voor het ontslag die wij hebben weten te achterhalen, maar we vonden dat niet zwaarwegend genoeg. Bovendien werden wij altijd goed door hem geïnformeerd. Eigenlijk had er niemand van het oude bestuur naar de nieuwe Raad van Toezicht moeten overstappen. Het werd een machtsstrijd, die verergerde naarmate het conflict over het ontslag heviger werd.’ Onrechtvaardig De or meldde de Raad van Toezicht formeel niet akkoord te gaan met het ontslag. Op hun beurt stelden de toezichthouders dat een adviesaanvraag niet nodig was, omdat het om een simpele beëindigingsovereenkomst ging. Op dit punt ging de Raad van Toezicht overstag. Er kwam wel een adviesaanvraag. ‘Maar omdat er nog steeds geen reden voor ontslag in stond, hebben we negatief geadviseerd.’ De stemming verslechterde snel. De toezichthouders verboden de or, op straffe van juridische maatregelen, de zaak naar buiten te brengen. Lenie Hoek: ‘Het was een vreemde gang van zaken. Alleen wij en het managementteam wisten van het voorgenomen ontslag af, maar het personeel wist van niks.’ De Raad van Toezicht bleek naar de kantonrechter te stappen om de directeur te ontslaan. Toen zag de or zich plotseling geconfronteerd met de vraag of hij ook juridische stappen moest ondernemen. Steegmans: ‘We stonden voor een keuze. Instemmen met het ontslag zou betekenen dat de directeur een ontslagvergoeding zou krijgen. Daarna zou een kostbare wervings- en selectieprocedure moeten worden gestart. Anderzijds zou een juridisch procedure ook veel geld kosten. Geld zou het dus sowieso kosten. We kozen ervoor door te zetten, omdat wij de gang van zaken oneerlijk en onrechtvaardig vonden. We wilden het niet over onze kant laten gaan dat een Raad van Toezicht zoveel macht heeft dat die, tegen ieders zin in, een directeur kan ontslaan. Bij de kantonrechter waren we geen partij, maar wij kwamen erachter dat we ons wel tot de ondernemingskamer konden wenden. Daar wilden we een procedure aanspannen om de Raad van Toezicht te laten verdwijnen. Toen dat bekend werd bij de toezichthouders ontploften die. Dat uitte zich door telefoontjes naar ons huisadres en eisen om inzage in bepaalde stukken. Ze gingen mij aanklagen vanwege een misdrijf, ik zou persoonlijk voor de financiële gevolgen opdraaien. Het was beangstigend.’ Aftreden De or vreesde het ergste. ‘We gingen ervan uit dat de kantonrechter met het ontslag zou instemmen, alleen al omdat er zo’n hoogoplopend arbeidsconflict was ontstaan. www.orinformatie. Pagina 15

Pagina 17

Voor sportbladen, online uitgaven en lesboeken zie het Online Touch beheersysteem systeem. Met de mogelijkheid voor een webwinkel in uw presentaties.

OR informatie, september 2010 Lees publicatie 18Home