Medezeggenschapshistorie bij Corus Nederland Van ijzer en staal Wie wil weten hoe invloedrijk medezeggenschap kan zijn, stuit onherroepelijk op het voorbeeld van Corus Nederland. Cor en de Raad van Commissarissen riepen in 2003 een halt toe aan het leegeten van ‘hun’ bedrijf door eigenaren overzee. Hun wapens waren samenwerking, strategisch vernuft en de bescherming die de Nederlandse Structuurwet toen nog bood. Die bescherming bestaat niet meer. Corus Nederland nog wel. Door Bernard van Lammeren In 1999 fuseerde Hoogovens met British Steel. Dat laatste was vele malen groter, maar Hoogovens was moderner, klantgerichter en winstgevender. Eén van de pareltjes die het inbracht was een aluminiumdivisie, met werknemers in Delfzijl (Aldel), België en Duitsland. Bij de vorming van Corus werd nog uitgegaan van een driemetalenstrategie (staal, roestvrijstaal en aluminium), maar al gauw wilde het hoofdkwartier in Londen zich gaan concentreren op staal. Bij het Nederlandse deel, zowel werknemers als management, rees het gevoel dat hier helemaal geen strategie achter zat, maar dat Londen er alleen op uit was om renderende activiteiten, geconcentreerd bij Corus Nederland, te gelde te maken zonder de opbrengsten te gebruiken om verouderde activiteiten in Groot-Brittannië weer gezond te maken. Met andere woorden: het geld verdween in een bodemloze put. De cor wilde zich aanvankelijk niet laten meeslepen door nationalistische sentimenten. Maar ook hij raakte ervan overtuigd dat het Nederlandse deel onafhankelijk moest blijven van het Britse. Gedane zaken In de serie Gedane Zaken kijken we met orleden terug op gedenkwaardige gebeurtenissen waar ze bij betrokken waren. Welke rol speelden ze? Wat waren de effecten? En zouden ze het weer zo doen? Mede omdat het Britse leiderschap door personeel en managers steeds meer als autoritair werd ervaren. In het voorjaar van 2002, toen het hoofdkwartier de roestvrijstaalactiviteiten verkocht en de aluminiumdivisie te koop zette, zei cor-voorzitter Frits van Wieringen in de pers dat de strategie volledig werd opgeofferd aan het geld. In het najaar bleek dat de RvC van Corus Nederland er precies zo over dacht. De Britten vonden dat apart en irritant, maar kennelijk is het nooit tot ze doorgedrongen wat hiervan de gevolgen konden zijn. Onder de Nederlandse Structuurwet, zoals die toen nog bestond, konden de aandeelhouders van een bedrijf (en zo stond moeder Corus ten opzichte van dochter Corus Nederland) de commissarissen van dat bedrijf niet zo maar passeren of naar huis sturen. Leden van de RvC benoemden immers elkaar. En zo kon het gebeuren dat een voor de Britten onvoorstelbaar scenario werkelijkheid werd. De beoogde koper van de aluminiumdivisie, Pechiney, stelde als voorwaarde dat de cor van Corus Nederland positief advies uitbracht, en dat de RvC het bod zou steunen. Maar het advies van de cor luidde negatief, omdat de opbrengst (861 miljoen) niet werd bestemd voor investeringen in Nederland. De Nederlandse 30 ■ OR informatie 3 | maart 2010 De Britten merkten al snel dat je de Nederlandse leeuw niet in zijn hempie zet commissarissen (Ids van der Zijpp, Thomas Cohn en voorzitter Leo Berndsen) hadden al laten weten zwaar aan het cor-advies te zullen tillen, en waren het inhoudelijk ook met de cor eens. En zelfs de directie wilde geen definitieve steun uitspreken zolang de commissarissen tegen bleven. Corus’ chief executive officer Tony Pedder zag geen andere uitweg dan de Nederlandse Ondernemingskamer te vragen de drie Nederlandse commissarissen van Corus Nederland voor één dag te schorsen en het adviesrecht van de cor te negeren, zodat hijzelf, de vierde van het stel, de verkoop zou kunnen bekrachtigen. De advocaten van de Nederlandse commissarissen en van de cor stelden daar tegenover dat Corus steeds met ‘onbegrijpelijke luchthartigheid en nonchalance’ met de Nederlandse regels was omgegaan, en nu de Nederlandse rechter vroeg om die regels maar even opzij te schuiven. Dat kon natuurlijk niet. De Ondernemingskamer (OK) gaf ze gelijk, en de dag erop bood Pedder zijn ontslag aan. Sir Brian Moffat, jarenlang als chairman of the board de echte baas van Corus, nam zelf het roer in handen. De ongenaakbare aristocraat kreeg meteen de volle laag, zowel in de Britse pers als van zijn aandeelhouders. Niemand had de Britten tot dat moment verteld dat de Nederlandse wet www.orinformatie. Pagina 29

Pagina 31

Interactieve ewhitepaper, deze pdf of folder is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het bladerbaar maken van internet whitepapers.

Or informatie, maart 2010 Lees publicatie 13Home