ook steekhoudende mededeling. Hij ging akkoord, mits de divisie bij elkaar zou blijven en er naar een koper werd gezocht die zich blijvend aan het bedrijf wilde committeren. Dat bij elkaar houden is niet helemaal gelukt, maar toch is Van Wieringen nog steeds enthousiast over hoe de zaken daarna zijn aangepakt. ‘De meerderheid van de collega’s in de aluminiumdivisie werkt in België en vooral in Duitsland. Het is natuurlijk best apart dat de cor in Nederland de regie aan werknemerskant naar zich toetrok, maar dat gebeurde op uitdrukkelijk verzoek van die collega’s in het buitenland. Die hoefde je namelijk niets uit te leggen over de Nederlandse Structuurwet. Ze waren er helemaal van op de hoogte. En wettelijk gezien ging het om activiteiten van Corus Nederland.’ Er werd een zogeheten aluplatform met medezeggenschappers uit de drie landen gevormd, en met sommige leden daarvan heeft Van Wieringen nog steeds persoonlijk contact, zo goed verliep de samenwerking. ‘We hebben ook alle vestigingen opgezocht, in de loop van dat proces. Heeft best veel gekost nog.’ De smelters in Delfzijl en Voerde kwamen uiteindelijk terecht bij Klesch en de rest bij Aleris. Slechts één maand na de verkoop aan Aleris, vertelt Van Wieringen, werd hij opgebeld door een van zijn maten uit het aluplatform, Bernd Feuerpeil, die inmiddels de Betriebsrat van Aleris voorzat. ‘We zijn verkocht!, riep die. Ik zei nog: Ja Bernd, dat weet ik toch. Maar Aleris bleek zélf alweer te zijn opgekocht door TPG, een van de grootste Amerikaanse private equity-firma’s. Precies wat vooral de Duitse collega’s hadden willen verhinderen! Volgens ons moet Corus dat geweten hebben, zo snel als dat gegaan is, maar Corus heeft dat altijd ontkend.’ ‘Aan wat er later bij Aleris gebeurde, kun je zien hoe belangrijk zo’n Nederlandse Structuurwet was, en wat je mist als je hem niet hebt. Die Amerikanen hebben meteen ingegrepen in de Duitse Aufsichtsrat van Aleris, om alle macht naar zich toe te trekken.’ Bernd Feuerpeil is zelfs persoonlijk aangepakt. De baas van Aleris Europa, Roeland Baan, klaagde hem aan wegens het openbaar maken van ‘bedrijfsgeheimen’, en het Landesgericht van Kassel legde hem een zwijgplicht op, op straffe van 250.000 euro 32 ■ OR informatie 3 | maart 2010 Een herhaling van deze historische episode is ondenkbaar boete of 6 maanden hechtenis. Tot woede van zijn bond, IG Metall, die het ziet als het muilkorven van een vooraanstaande werknemersvertegenwoordiger. Van Wieringen: ‘Zo’n hoge boete... daar helpt geen WA-verzekering meer tegen.’ Gelukkig is zulke polarisatie bij Corus Nederland nog steeds ondenkbaar. Tata is een Indiaas conglomeraat, maar het kent een eigen traditie met bijna polderachtige verhoudingen. Corus Nederland heeft binnen Tata Steel tot op de dag van vandaag een eigen vennootschappelijke status, met een eigen cor die serieus wordt genomen en een eigen Raad van Commissarissen, waarover Van Wieringen uitstekend te spreken is. RvC-voorzitter Jacques Schraven, van 1999 tot 2005 voorzitter van VNO-NCW, heeft hij leren kennen als een prettige overlegpartner en een prima kanaal naar de top in Mumbai. Momenteel is Van Wieringen, die ook de Eor voorzit, bezig om die top te winnen voor het idee om minstens eens per jaar direct te overleggen met werknemersvertegenwoordigers. Hij beperkt zich tot de constatering dat er in elk geval niet afwijzend op is gereageerd. Leo Berndsen speelt bij Corus geen rol meer. Na de uitspraak van de OK maakte hij zijn termijn af en ontwikkelde hij nog een vruchtbare samenwerking met Varin, maar verlenging wilde hij niet meer. Ook andere commissariaten zijn van hem niet meer bekend. In de pers is gespeculeerd dat het na de herziening van de Structuurwet van hem niet meer hoefde, maar dat spreekt Van Wieringen tegen. ‘Dat speelde geen rol, hij wilde gewoon van het leven gaan genieten.’ Voor de cor was Berndsen, vervolgt hij, ‘helemaal de juiste man op de juiste plaats. Hij had ook een goed gevoel voor publiciteit.’ Geheel anders is zijn oordeel over Brian Moffat, de man die hij verantwoordelijk houdt voor het overboord gooien van elke strategische ratio. Van Wieringen: ‘Die man deugde echt niet, hij werd verguisd door de Britse vakbonden en uiteindelijk verdween hij na veel kritiek en een rodekaartenactie in Londen van het toneel. Een voorbeeld van aandeelhoudersdenken; ook Nederlandse managers schrokken van dingen die hij zei. Hij heeft Corus enorm veel schade toegebracht. Tegen zijn eigen aandeelhouders zei hij dat hij al het mogelijke had gedaan. Terwijl elk gerespecteerd advocatenkantoor in Nederland hem had kunnen vertellen wat de uitslag van die rechtszaak ging worden.’ Getroffen door de crisis? www.orinformatie. Pagina 31
Pagina 33Interactieve digi-webshop, deze pdf of lesboek is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het online maken van internet onderwijs magazines.
Or informatie, maart 2010 Lees publicatie 13Home