.nl Het Slotervaartziekenhuis in Amsterdam kende een paar rumoerige jaren, maar inmiddels is de rust wedergekeerd. Tot grote opluchting van de or. vuurtje te stoken dat alleen maar harder zou gaan branden, en schreef ter plekke een verklaring die beide partijen tekenden, waarna het niet meer tot een uitspraak hoefde te komen. Erbudak is hem daar tot op de dag van vandaag dankbaar voor. Van der Werk doceert nu recht aan een hogeschool, en is de lokale politiek ingegaan. Hij wil niet meewerken aan deze terugblik. ‘Het Slotervaart is een gesloten boek voor mij’, zegt hij. Erbudak bevestigt dat beide partijen hebben afgesproken ‘geen lelijke dingen over elkaar te zeggen’. Geïnteresseerd: ‘Hoe gaat het nu met Ivo?’ Rita Betjes had als ambtelijk secretaris heel wat met Van der Werk doorgemaakt. Zijn vertrek viel haar moeilijk. ‘Maar hij was beschadigd geraakt’, berust ze. ‘En hij wilde sowieso al weg. Hij studeerde rechten.’ Zowel zij als Mimoen Ahmidi benadrukken echter dat de ontwikkeling die de or sindsdien heeft doorgemaakt, niet het gevolg is geweest van een veranderde bezetting van de or-zetels. Zoveel is daaraan ook niet veranderd. De or is omgeschakeld naar een andere manier van opereren. Ten dele lag dat aan de nieuwe omstandigheden, maar het ligt ook aan Erbudak. ‘Ik heb meteen tegen de www.orinformatie.nl or gezegd dat er over veel gepraat kon worden, maar dat ik wel de baas ben’, zegt ze. ‘Toen ik hier kwam, leek het wel alsof de or meebestuurde. Een van de eerste dingen die me opvielen was dat er geen eind leek te komen aan de wandelgangen van het Slotervaart.’ Betjes en Ahmidi geven grif toe dat het netwerk van de toenmalige or tot ver buiten het ziekenhuis reikte. Maar dat moest ook wel, vinden ze. De raad was jarenlang bezig geweest met het smeden van allianties tegen aanvallen van ‘Als je er één uittrekt en buiten. ‘Daarbij hoorde intensief lobbywerk.’ De omschakeling heeft tijd gekost, maar wat volgens hen meteen erg hielp, was een geregelder contact tussen de or en de Raad van Toezicht. Aanvankelijk moest dit de verhouding met de bestuurder vergemakkelijken. Maar het geregelde contact werd ook daarna voortgezet, toen Erbudak het vertrouwen van de or verwierf. Want dat is ongetwijfeld de belangrijkste ontwikkeling: dat vertrouwen wist ze inderdaad te winnen. ‘We zijn heel blij met hoe het nu gaat’, zegt Rita Betjes. ‘Na de overname is het nog wel rumoerig geweest, maar de echte dreiging viel in een keer weg. Daarvóór stonden we de stapel blijft staan, was dat glas niet nodig’ steeds op een vervelende manier in de krant, nooit om de zorg maar vanwege politieke dingen.’ Mimoen Ahmidi: ‘Zoiets merk je op de werkvloer. Het geeft een machteloos gevoel. Wat iedereen ná de overname bezighield, was de vraag of de kwaliteit van de zorg gewaarborgd bleef. Voor ons stond het belang van de organisatie hoog aangeschreven, maar de patiënt natuurlijk helemaal. De buitenwereld heeft het idee dat in een commercieel ziekenhuis bepaalde dingen niet meer gebeuren. Of dat de leiding de dokters voorschrijft wat ze moeten doen. Nou, dat is niet zo. Aan de zorg worden geen concessies gedaan; we ondernemen alleen maar meer activiteiten, de productie ging omhoog, de bedden liggen vol en we doen aan innovatie. Er wordt kritisch op de kosten gelet – dat wel.’ Een van de eerste dingen die de or voor Erbudak hebben ingenomen, is haar besluit om activiteiten die waren uitbesteed, weer in eigen huis te gaan doen. Zelf vertelt ze dat niet de (lagere) kosten daarbij de doorslag gaven, maar de betere kwaliteit. Maar OR informatie 4 | april 2010 ■ 31 foto’s: Sander van der Torren Pagina 30

Pagina 32

Heeft u een relatiemagazine, invender of e-vaktijdschriften? Gebruik Online Touch: publicatie online plaatsen.

OR informatie, april 2010 Lees publicatie 14Home