Opinie Orga-non Door Paul F. van der Heijden D egenen die geen geheugen hebben moeten altijd opnieuw leren. Die gedachte kwam sterk naar boven toen er berichten over de sluiting van Organon in Oss naar buiten kwamen. De geschiedenis van de medezeggenschap kent ten minste vier voorbeelden waarin vergelijkbare besluiten aan de orde waren. Ten eerste valt te denken aan de sluiting van de Fordfabrieken in Amsterdam in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Ford, zoals bekend een grote Amerikaanse automobielonderneming, wilde de assemblagefabriek van Ford-auto’s in Amster– dam sluiten en uiteindelijk is dat ook gebeurd. Het verzet van de toenmalige or van Ford en anderen, zowel juridisch als in actievorm, heeft echter wel uitstel opgeleverd en een beter sociaal plan. Het tweede voobeeld is dat van de British American Tobacco Company, een sigarettenfirma, ook van Amerikaanse snit, die eveneens de vestigingen in Nederland wenste te sluiten. Ook dat is uiteindelijk doorgegaan. Een derde voorbeeld is dat van Fluke in Brabant, ondanks dat het een winstgevende fabriek was is het om strategische beleidsoverwegingen die in Amerika waren genomen, uiteindelijk gesloten. Het laatst bekende voorbeeld waarbij het anders is gelopen, is dat van Corus in IJmuiden. De Nederlandse Hoogovens werden overgenomen door British Steel en een nieuwe onderneming werd gevormd onder de naam Corus. Inmiddels is het hele concern weer overgenomen door Tata uit India. Maar door ferm verzet en goede samenwerking van de Neder landse raad van commissarissen van Corus Nederland en de or is de verkoop van de NederTroosteloos A 8 ■ OR informatie 10 | oktober 2010 landse Hoogovens indertijd niet doorgegaan. De vraag of dit laatste nummer kan worden herhaald, komt boven. Het moederbedrijf kan als aandeelhouder van de dochter de commissarissen ontslaan als die niet mee willen werken aan de uitvoering van het besluit. In de zomerkranten van dit jaar Les uit de historie: viel op dat géén van de journalisten deze voorbeelden leken te kennen. Inmiddels is er wel allerlei juridisch geweld aangekondigd door de Nederlandse raad van commissarissen en de or van Organon. En ongetwijfeld zijn hun adviseurs wel op de hoogte van de jurisprudentie en historie. Maar of dit uiteindelijk leidt tot be houd van werkgelegenheid in Oss is nog maar zeer de vraag. Doorgaans krijgen grote internationale ondernemingen toch hun zin. Denk bijvoorbeeld aan het sluiten van de pindakaasfabriek in Delft door Unilever. Grote internationale bedrijven maken wereldwijd strategische niets blijft zoals het is afwegingen over de vraag waar zij hun fabrieken wensen te hebben en waar niet, in welke onderwerpen zij geïnteresseerd en in welke minder, en over de vraag of men bepaalde producten nog wel zo moet blijven maken. Zo ook Akzo, dat eerst over verf en pillen ging, de pillen afstootte en nu uitsluitend in verf actief is. Dat zijn legitieme afwegingen voor grote internationale bedrijven. Niettemin moet de lokale medezeggenschap, zoals die in Nederland is geregeld, wel serieus genomen worden en dat kan soms leiden tot bijstelling of bijsturing van de oorspronkelijke strategie. Over Organon is het laatste woord dus nog niet gesproken. Maar de kans dat alles blijft zoals het nu is, lijkt mij erg klein. Gelukkig komen soms uit een crisis ook weer mooie nieuwe dingen tevoorschijn. Paul F. van der Heijden is hoogleraar internationaal arbeidsrecht en kroonlid van de SER. Door Jan Popma ltijd fijn, thuiskomen van vakantie. Goed om weer te beseffen in wat voor paradijs we eigenlijk leven. Mijn dankbaarheid voor het Nederlander schap ontleen ik altijd aan het lezen van drie weken achterstallig krantenvoer. Drie weken buitenlandpagina en je bent weer blij dat je achter de dijken woont. Dit jaar verwelkte mijn gebruikelijke vrolijkheid echter direct toen ik, uiteraard direct de dag van thuiskomst, het zomernummer van OR informatie ter hand nam. Op de voorpagina prijkte de quote: ‘De or moet troostmeisje worden’. Dixit ‘trendwatcher’ Adjiedj Bakas. Een nogal misplaatste quote, wat mij betreft. De uitspraak trof mij te meer als misplaatst, omdat ik het betreffende citaat onder ogen kreeg op 15 augustus – exact 65 jaar na de Japanse capitulatie en daarmee de échte Bevrijdingsdag voor veel Nederlanders en Nederlands-Indiërs. Voor wie enig historisch besef heeft, is bekend dat de term troostmeisjes een verhullende term was voor gevangen genomen vrouwen en meisjes die ‘ter beschikking werden gesteld’ aan Japanse militairen. Vrouwen en meisjes die werden misbruikt, gedwongen werden zich te prostitueren. Bakas stelt met een zekere vrolijkheid dat hij wordt ‘ingehuurd om mensen te beledigen’– maar kennelijk doet hij het ook gewoon gratis. Waarschijnlijker is echter dat Bakas enigszins verdoold geraakt in zijn enthousiasme voor www.orinformatie.nl Pagina 7

Pagina 9

Scoor meer met een web winkel in uw PDF-en. Velen gingen u voor en publiceerden vaktijdschriften online.

OR informatie, oktober 2010 Lees publicatie 19Home