De grote verdwijntruc Vakbonden verklaren de oorlog aan de payrollers Het woord ligt ineens op ieders lippen: payrolling. Echt nieuw is het verschijnsel niet, dus waarom zijn werkgevers er ineens zo gek op? En waarom heeft de vakbeweging, na enkele jaren van toenadering, het ineens de oorlog verklaard? En wordt het trouwens wat met die oorlog? Door Bernard van Lammeren Ontstaan payroll Enorme groei Ontlopen werkgeversverplichtingen ‘Welkom, welkom! Neemt u plaats. De afgelopen maanden hebben we elkaar meerdere keren gesproken. Tot mijn genoegen kan ik u meedelen dat wij u de juiste persoon voor de job vinden. Van harte gelukgewenst!’ ‘Wat fijn. U zult aan mij een goede werknemer hebben.’ ‘Werknemer – daar zegt u iets. Ik wil u even voorstellen aan meneer hier. Het is de bedoeling dat u voor ons gaat werken, precies zoals we hebben besproken, maar hij zal uw werkgever zijn.’ ‘Eh... ik dacht dat u...?’ ‘U zult deze meneer na vandaag nooit meer zien, maar hij maakt wel uw salaris over. Bij verlof, ziekte of andere dingetjes moet u ook bij hem zijn. Ik ga ervan uit dat u daar geen bezwaar tegen hebt...? Mooi. En dan gaat meneer u nu vragen Feiten en cijfers om uw contract met hem te tekenen.’ ‘...’ Scènes zoals deze zijn geen fantasie, ze doen zich de laatste jaren steeds vaker voor. Steeds meer werknemers ondervinden in de praktijk dat Nederlandse werkgevers een nieuwe vorm van flexibele arbeid hebben omarmd: payrolling. Omarmd, want uit-gevonden was payrolling al. Er is recent alleen een bepaalde variant van ontstaan die nu als een strovuur om zich heen grijpt – een variant waar vakbonden zo van geschrokken zijn, dat ze hem het liefst verboden willen zien. Werkgevers stellen daar tegenover dat er in principe niets mis mee is, en dat de wetgever er eigenlijk zelf om heeft gevraagd. Ook voeren ze aan dat payrolling in een kwart van de gevallen werk verschaft aan mensen die anders waarschijnlijk geen werk zouden hebben. Geëxplodeerd ‘Je werkgever moet niet alleen maar een postbus zijn’ Payrolling is ontstaan als service voor kleine ondernemers die geen uur teveel willen verdoen aan salarisadministratie, verzekeringen, ziekmeldingen en wat dies meer zij. Ook bij grote bedrijven is dit soort uitbesteding van administratieve werkgeverstaken geruime tijd geleden al heel gewoon geworden. En nu vormen ook zzp’ers een markt voor payrollers. Sommigen doen niet alleen hun administratie aan de payroller over, maar ook zichzelf – op papier althans. Ze treden bij payrollers in dienst, maar blijven zelf hun acquisitie doen. Het payrollbedrijf neemt de minder inspirerende zaken van ze over, zoals incasso, verzekeringen en dergelijke. Dit zijn allemaal vormen waar de Nederlandse vakbeweging niets van zal 14 ■ OR informatie 10 | oktober 2012 zeggen. Des te meer bezwaar heeft ze tegen varianten waarbij bedrijven niet alleen afstand doen van hun ‘administratieve’, maar ook van hun juridische werkgeverschap – en dan gaat het niet om niet de bakker op de hoek, maar om gevestigde bedrijven met tientallen tot duizenden werknemers. De werving blijven ze zelf doen, en ook na de aanstelling blijven ze de rol van werkgever spelen. Maar als het erop aankomt – bijvoorbeeld bij ziekte, ontslag of pensionering – worden werknemers eraan herinnerd dat ze formeel bij een ander in dienst zijn. Het is deze vorm die de laatste jaren is geexplodeerd. In 2008 hadden payrollers op papier 70.000 werknemers in dienst, nu zowat 200.000: een verdrievoudiging in vier jaar tijd. En dat is nog niet alles: cijfers over payrolling zijn afkomstig van de branchevereniging VPO, maar de dertig VPO-leden (waaronder speciale dochterbedrijven van Randstad, Adecco en USG) hebben naar eigen schatting slechts de helft van de markt in handen. @informatief www.orinformatie.nl Pagina 13
Pagina 15Interactieve ebrochure, deze reclamefolder of onderwijs catalogus is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het bladerbaar maken van digitale drukwerk.
OR informatie oktober 2012 Lees publicatie 29Home